I have never seen him busy, but he is very productive. He always has time for others and Willing to listen. He is my ROBOT Mr. X, with all the knowledge in this world.

 I always go to him when I need support;

Me: “A total of 3,23,023 new COVID positive cases were reported yesterday, it is scary, and I am worried”

Mr. X: …. hmm

Me: It is a mess out there, oxygen and medicines are in short supply. That’s what I hear.

Mr. X: …hmm

Me: Again, it is lockdown everywhere. It is not good.

Mr. X: …. hmm

Me: What …” hmm” for everything I say… You are insensitive.

Mr. X: Do you have any control over what is happening? Or over the circumstances

Me: No, not at all.

Mr. X: Then why engage in a conversation that takes away your power?

Me: You are a machine, you don’t have thoughts and feelings, it is easy for you to be that way, but not for me.

Mr. X: Ok ..Ok…… Do you have control over your thoughts? Where do your thoughts come from?

Me: I don’t have control over my thoughts, I agree. But where does it come from? Sometimes I consciously think about certain things, but most of the time it just comes.

Mr. X: How about your feelings then?

Me: That’s a good question, let me think……

Mr. X: Take your time, no hurry.

Me: My feelings are the outcomes of my thinking. If I have happy thoughts, I feel happy and otherwise

Mr. X: So, it means neither you have control over your thoughts nor your feelings most of the time.

Me: ya…yes

Mr. X: Then, what you have control over?

Me: I know the answer. I have read it many times, it is my response to my thoughts and feelings

Mr. X: What you mean by response?

Me: How I act or react to my thoughts and feelings … I mean my action.

Mr. X: Great. So, if you want to alter something, what should you do?

Me: I need to alter my action first.

Mr. X: Wow, how do you do that? Your action is dependent on what?

Me: Action is dependent on what? The question is a bit tricky.

Mr. X: Think over it.

Me: My action in a situation is dependent on what I think at that moment.

 Mr. X: When you say, “I think”, what do you do?

Me: When I think, I speak to myself, I am in conversation with myself.

Mr.X: Very good. Then, if you want to alter your action, what should you do?

Me: I should be conscious of what I say to myself or my words.

Mr. X: Exactly, what you say to yourself determines your action – your words have the power.

Me: So, who I am is my word.

Mr. X: Yes, but to alter the situation you need to act consistent with what you say. You are not the things which are not in your control like your thoughts, feelings etc.

Me: How?

Mr. X: When you said “A total of 3,23,023 new COVID positive cases were reported yesterday It is scary, and I am worried” what happened?

Me: I was in fear, worried and there was a sense of inability – It was not good at all

Mr.X: Consider saying like this “A total of 3,23,023 new COVID positive cases were reported yesterday but I will do whatever I can to ensure that me, my family and friends are not affected by COVID” What happens now?

Me: There is no worry and fear now. What I tell myself has changed and it gives me an access to a totally a new set of actions. Inability is gone and there is power

Mr. X: Great, anything else?

Me: By doing so, will it give the results I want every time?

Mr. X: You will have power over the situation most of the time and be in control of it. Actions arising out of such situations will give you better results.

Me : In short, I should be a machine like you, feed in what is required (For you, it is a Software Program, and for me, it is my word, i.e., saying what I will do) and get the desired output, i.e., that is doing what I said I would do without my thoughts and feelings impacting it.

Mr. X: Amazing, you got it right. what are you going to do now?

Me: I am going to write about our conversation and share it with others.

Mr. X: Wow ……

Me: Yes, I just did.  There is power in doing what we say we do. – Thanks.

G R Venkatesh, I know him as GRV. I met him a few years ago in a training session. He was obese, less than five and a half feet in height and his age should be nearing 60 then.

His interest in continuous learning at that age and his involvement during that session impressed me. Though I didn’t interact with him much except for a few occasional chats during breaks in the training session in which we briefly exchanged some thoughts and ideas.

To keep the learning of the program in existence, a WhatsApp group was formed after the program was over, and we enrolled ourselves into it. The group was active, and I kept posting my thoughts and experiences. GRV used to read my posts, and he would either respond with his views or acknowledge having read it. Our thinking’s synchronized most of the time.

While our lives kept moving, a week before there was a post from him, and I little knew at the time it would be his last. It read:

” Well, Ladies & Gentlemen, I have contracted COVID and got admitted at the Government Hospital today”

Many in the group wished him a speedy recovery, and I did too. Days passed, and there were many posts in the group as usual, but nothing came from GRV. Slowly concerns started to show up in the group about his status.

Some posts, as below from other members came to comfort the others

“There could be an issue with the mobile phone signal at the hospital, hence he may not be in a position to respond, otherwise he should be fine”

“He may have forgotten and left the mobile charger at his home”

A few of the group members volunteered to find out about his place and health condition through their contacts, and they walked their talk.

Two days later someone confirmed that the second floor of Tower A is where he is at the government hospital. There was no news about his health status. It gave a relief to everyone in the group that at least his whereabouts were found.

Everyone started to wish and pray for his recovery again, reassuring each other he would be fine.

Then suddenly there was a post which read

” Passing away of our dear friend G R Venkatesh aka GRV – heartfelt condolences”

This saddened me, and my thoughts were flooded with the little memories I had about GRV. I Searched and read some of his earlier posts in the WhatsApp group, including the very recent one he posted on the eve of the Tamil New Year’s Eve ten days back

“With yesterday we all ended with the Hindu year “Sharvari”. The meaning of Sharvari is darkness. It was a year of darkness. Hopefully the darkness is over with yesterday. The new Hindu year “Plava” started today. The meaning of Plava is crossing over. So, we will cross over from the darkness during this year. *A hearty welcome to the new Hindu year “PLAVA”*. WISHING YOU ALL A VERY HAPPY & PROSPEROUS THAMIZH NEW YEAR & VISHU”

My thoughts reflected;

would he have thought about his end when he typed the above message?

Has he already crossed the darkness?

I don’t know for sure, but one thing I know is wherever he is now, he will be giving light to others.

அவர் முழு பெயர்  G R Ventakesh ( GRV),    நான் அவரைச் சில வருடங்களுக்கு முன், ஒரு சுய முன்னேற்றத்திற்கான மூன்று நாள் பயிற்சி அரங்கில் சந்தித்தேன். ஐந்தரை அடிக்குச் சற்று குறைவான உயரம், தடித்த உடம்பு, வயது அறுவதை நெருங்கியிருக்கும்.

சிலரைப் பார்த்தாலே நமக்குப் பிடித்து விடும்,  அந்த ரகம் அவர். அந்தப் பயிற்சி அரங்கில் அவர் புது விஷயங்களைக் கற்றுக் கொள்வதில் காட்டிய ஆர்வமும் ஈடுபாடும் என்னைக் கவர்ந்தது.

அவரிடம் அதிகம் பேசும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைக்கவில்லை இருந்தும் அந்தப் பயிற்சிக்கு இடையே தேநீர் இடைவேளை நேரத்தில் சில கருத்துகளைப் பகிர்ந்து கொண்டோம் அவ்வளவுதான்.

பிறகு அந்தப் பயிற்சியில் பங்கு கொண்ட பலரின் ஆலோசனைப்படி ஒரு வாட்ஸ்அப் குரூப் உதயமானது அதில் நானும் இணைந்தேன்
ஜி ஆர் வி  யும் இணைந்தார்.

சுய முன்னேற்றத்துக்கான என் கருத்துக்களை அந்தக் குரூப்பில் அப்பப்ப நான் பதிவு செய்து வந்தேன். நான் அனுப்பும் கருத்துக்கள் அனைத்தையும் படித்து அவர் தன் கருத்துக்களைப் பதிவு செய்வார். பெரும்பாலான சமயம் எங்கள் இருவரின் சிந்தனையும் ஒத்துப் போனது.

இப்படி இருக்க ஒரு வாரத்துக்கு முன் அவர் அந்தக் குரூப்பில் கடைசியாக ஒரு பதிவு செய்தார்

அது

“Well Ladies & Gentlemen, I have contracted COVID and got admitted at Government Hospital today”

பலரும் அவரை விரைவில் நலம் பெற வாழ்த்தினார்கள் நானும் வாழ்த்தினேன்.

நாட்கள் நகர்ந்தன அந்த வாட்ஸ்அப் குரூப்பில் பல பதிவுகள் வந்தவண்ணம் இருந்தும்  ஜி ஆர் விடமிருந்து எதுவும் வரவில்லை.
மெதுவாக இதைப் பற்றி ஒரு சிலர் கேள்வி எழுப்ப,  பிறர் மற்றவர்களுக்கு ஆறுதல் தரும் வகையில் சில பதில்களைப் பதிவு செய்தனர்.

“ஹாஸ்பிடல்ல சிக்னல் இருக்காது அதனால் அவரால் அனுப்ப முடியாமல் இருக்கலாம் “

” அவர் மொபைல் சார்ஜரை மறந்து வீட்டிலேயே விட்டுச் சென்றிருக்கலாம்”

இப்படி இருக்க அந்தக் குரூப்பில் இருந்த ஒரு சிலர் முன்வந்து தங்கள் நண்பர்கள்மூலம் அந்த ஆஸ்பத்திரியில் விசாரித்து ஜி ஆர் வி உடல்நிலை பற்றிய செய்தியைத் தருவதாகச் சொன்னார்கள் – அதற்கான முயற்சியிலும் ஈடுபட்டார்கள்.

இரண்டு நாள் கழித்து ஒருவர் பதிவு செய்தார் அவர் அரசு ஆஸ்பத்திரியில் A block tower ,இரண்டாவது மாடியில் இருக்கிறார் என்று. ஆனால் அவர் உடல்நிலையைப் பற்றி எந்தச் செய்தியும் இல்லை. குரூப்பிலிருந்து அனைவருக்கும் ஒரு நிம்மதி அவர் இருக்கும் இடத்தையாவது தெரிந்துகொண்டோம் என்று.

மறுபடியும் மற்ற அனைவரும் அவர் விரைவில்  குணமடைய வாழ்த்துக்களைப் பதிவு செய்தவாறு இருந்தபோது இந்தச் செய்தி வந்தது

“நமது நண்பர் ஜி ஆர் வி கரோனா சிகிச்சை பலனளிக்காமல் இன்று  காலமானார் என்பதை மிகுந்த வருத்தத்துடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்”

செய்தியைப் படித்தவுடன் என்னை அறியாமலே ஒரு துக்கம், அவரின் நினைவுகள் என்னை ஆட்கொண்டது.

கடைசியாக அந்த வாட்ஸ்அப் குரூப்பில் அவர் செய்த சில பதிவுகளைத் தேடிப் படித்தேன் அதில் ஒன்று தமிழ்ப் புத்தாண்டு தினத்தில் அவர் பதிவு செய்தது…… இதோ

” நேற்றைய தினத்துடன் தமிழ் ஆண்டு “சார்வரி”முடிந்துவிட்டது. சார்வரி என்றால் இருள் என்று அர்த்தம்.
ஆகையால் நேற்றுடன் இருள் முடிந்துவிட்டது என்று நம்புவோம்.
 
இன்று முதல் புதிய தமிழ் ஆண்டு  பிலவ தொடங்கிற்று. பிலவ என்றால் கடக்கிறது என்று அர்த்தம்.

ஆகையால் நாம் இன்று முதல் இருளைக் கடக்க உறுதி கொள்வோம். அனைவருக்கும் என் இனிய தமிழ்ப் புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்.”

இந்த வாழ்த்துக்களை அனுப்பும்போது அவர் தன் முடிவைப் பற்றி நினைத்திருப்பாரா ?

அல்லது அவர் இருளைத்தான் கடந்து விட்டாரா ? தெரியவில்லை ஆனால் எங்கிருந்தாலும் நிச்சயம் பிறருக்கு வெளிச்சத்தைக் காட்டுவார் என்று நான் நம்புகிறேன்.

At the end of a long day filled with WFH Online meetings, I thought of writing something to relax a bit. Suddenly, this thought came to me – “Why don’t you pick one WhatsApp group, review all the messages posted in it for a day and write about it?”

Being a part of many WhatsApp groups such as Family, Friends, College-mates, Office colleagues, like-minded people, Spiritual, Books lovers, learning circles etc. It was a hard choice to pick one, but based on the activity level, I was able to do so.

And having picked one with all sincerity, I patiently read through all the messages posted there for a day. There were close to 100 messages on that day of my choice. I succeeded in classifying the messages under different headings as below:

• Response to other’s message – 62
• COVID-related – 14
• Politics Related – 8
• MEME’s – 8
• Religious Stuff – 6
• Business Related – 4
• Motivational Stuff – 2

Response to other’s message was high since one of the group members was admitted for COVID treatment and everyone was wishing him a speedy recovery. I felt good for being connected.

COVID related messages – Some were very scary, and some were reassuring. There were a lot of pieces of advice for the COVID cure and on how the government should handle the present crisis.

Politics Related – Among the members there were a lot of exchanges for and against the government and some political leaders. To quote one – “Why should India export oxygen and vaccines to other countries when there are many who need it here?” And the counter to it, was” If all the countries think on these lines, where will the raw materials to produce the vaccine come from for India?” Both the point of views seemed logical to me. For me, it appeared that, without understanding the bigger picture and having the required data in hand, it would be a crime to make any judgement on this.

MEMES – I really admired the memes posted. Some are very creative, entertaining and make you think. Talent behind should be appreciated.

Religious Stuff:  There was a post on the Atharvaveda with a YouTube link. The post said the mantras chanted are very powerful and just hearing them on a regular basis would ensure good health. I am not sure about this, but I did make a try at hearing them once. I heard them just closing my eyes. Though I didn’t understand the essence of it, I liked the rhythm and the way it was recited. It made me feel good.

Business Related: Turning COVID adversity into opportunity, there were some business suggestions on how to capitalize on the COVID needs. The post carried a tagline – “If you decide to hang the Capitalists, a capitalist will sell you a rope”. Yes, it is true, I thought.

Motivational Stuffs: These are great when you read, reflect and try to internalize it. One message said “Being Happy and positive is the best way to increase your immunity”, and the other said, “When you challenge people, you will lose one day. When you challenge yourself, you will win every day.”

At the end of my review, I realized that what messages we post and what we  pick to read from others post has an impact on us as we do this every day, so I decided to post only positive and happy messages and keep challenging myself rather than challenging others views and opinions in the group.

http://www.thirans.blog

“காலையில போய் அவரைப் பார்த்தியே வேலை செய்கிற இடத்துல…….”  கணவனைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள தன் தம்பியிடம் உரிமையாகக் கேட்டாள்

“அக்கா, அங்க அவரு நடுவுல நிற்கிறார் நாலாப்பக்கமும் எல்லாம் அப்படியே நிக்குது.அவரு கையை அசச்சாதான் எல்லாம் நகருது அம்புட்டு மரியாதை அவருக்கு. அவரு “போ” னா எல்லாம் போறாங்க ” நில்லு” னா எல்லாம் நிக்கிறாங்க அதைப் பாக்குறதுக்குக்கே அவ்வளவு அழகா இருந்தது.

பிரதமர், முதலமைச்சர் யாராவது அந்தப் பக்கம் வரதா இருந்தா கூட அந்தச் செய்தி அவருக்கு முன்னாடியே
வந்திடுமாம்.

அவர் மட்டும் ஒருநாள் அங்க இல்லன்னா ஒரே குழப்பம்தானாம். அவர் வந்துட்டாருன்னு தெரிஞ்சா எல்லாம் ஒழுங்காகிடுமாம்.

உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருந்த ஒருதர ஆம்புலன்சில் எடுத்து வந்தப்ப அவர் மட்டும் அங்க இல்லைன்னா குறித்த நேரத்தில்  ஆஸ்பத்திரிக்குப் போய் உயிர் பிழைத்து இருக்கவே முடியாதாம்”

என்று தன் டிராபிக் போலீஸ் கான்ஸ்டபிள் அத்தானைப் பற்றித் தன்  அக்கா மனம் குளிரும் வகையில் சொன்னான் தம்பி.

இலை உதிராமல் இருக்கலாம்
மாம்பழம் பழுக்கலாம்
தாமரை மலரலாம்

அல்லது

சூரியன் உதிக்கலாம்
கை நம்பிக்கை தரலாம்
பானையில் அரிசி பொங்கலாம்
அரிவாள் சுத்தியல், கதிர் அரிவாள்
பயன்படலாம்

நடுநடுவே
டார்ச் லைட் எரியலாம்
முரசு கொட்டலாம்
விவசாயியைப் பார்க்கலாம்
குக்கர் விசில் சத்தம் கேட்கலாம்

இன்று இது எல்லாம் நம் கையில்
மறந்துவிட வேண்டாம்
மறந்தும் வீட்டிலிருந்து விட வேண்டாம்

உண்மை ஜெயிக்கட்டும்
நம் கையில் மை இருக்கட்டும்
ஜனநாயகம் செழிக்கட்டும்
மக்களின் அரசாங்கம், மக்களால் மக்களுக்காக அமையட்டும்

“மச்சி அங்க என்னடா கூட்டம்” என்று ரவி கேட்க

“ஏதோ ஓவியக்கண்காட்சியாம்” அலுப்புடன் கூறினான் ரகு

“போவோமா ?”

“நமக்கும் அதுக்கும் என்னடா சம்பந்தம், சுட்டுப் போட்டாலும் எனக்கு வரைய வராது. நீயும் ஓவியம் வரைந்து இதுவரை நான் பார்த்ததில்லை. ஏதோ கவிதை என்று சொல்லி எதையோ எழுதுவ அவ்வளவுதான்”

“சும்மா ஒரு ஜாலி மச்சி, போய்தான் பார்ப்போமே” என்று முடித்தான் ரவி.

இருவரும் அந்தக் கண்காட்சிக்குள்ளே நுழைய அங்கு சுமாரான கூட்டம்.

நிறைய ஓவியங்கள் அங்கிருக்க, மேலோட்டமாக அதைப் பார்த்தவாறு உள்ளே நகர்ந்தார்கள்.

ஓவியத்தைப் பார்ப்பதைவிட அங்கு வந்த சிலரை மிகவும் பார்த்து ரசித்தார்கள்.

ஆனால் ஒரு ஓவியம் மட்டும் ரவியின் கண்களை வெகுவாகக் கவர்ந்தது அவனை அதன் பக்கம் இழுத்தது.

அந்த ஓவியத்தில், கடற்கரையில் ஒரு காதல் ஜோடி கடலைப் பார்த்து அமர்ந்திருக்க அவர்கள் இருவர் மட்டும் அங்கே, பெருங்கடல் அவர்களுக்கு முன்னே. அவர்கள் முகம் தெரியவில்லை ஆனால் அவர்களிடையே இருந்த நெருக்கம் தெரிந்தது.

ரவி அந்த ஓவியத்தைக் கூர்ந்து கவனித்தான். அதில், கீழே அறிவுமதி என்ற ஒரு கையொப்பம். ஒரு கோடு அதன் கீழே ஒரு அலைபேசி எண்.
அதைக் கண்டதும் அவனுக்கு ஒரு சந்தோஷம்

“மச்சி, இப்ப என்ன செய்கிறேன் பார்” என்றான் ரகுவை பார்த்து

ரவி தன் அலைபேசியை எடுத்து அந்தப் படத்தில் தான் கண்ட அலைபேசி எண்ணுக்கு வாட்ஸ்அப் மூலம் ஒரு தகவல் அனுப்பினான்

அது

“நீ தீட்டிய ஓவியத்தில்
யார் அந்த இருவர்?

நீ சம்மதித்தால்
இன்றே அறிவிப்போம் இவ்வுலகிற்கு
நாம்தான் அவ்விருவர், என்று “

தான் அனுப்பிய செய்தியை ரகுவுக்கு பலமுறை படித்துக் காட்டினான். ஏதோ பெருசா சாதிச்ச மாதிரி ஒரு பீலிங் அவனுக்கு

அவன் அனுப்பிய தகவலுக்குப் போன வேகத்தில் வந்தது ஒரு பதில்

“முதலில் நீ வாழ்க்கையில் வென்று உறுதியாய் நின்று,
பிறகு இதைப் பற்றி யோசிப்பது நன்று
என, உன்னை எச்சரிக்கிறேன் இன்று”

ரவியிடமிருந்து அலைபேசியை பிடிங்கி, ரகு இரு தகவல்களையும் ஒருசேரப் படித்தான்

“நீ தீட்டிய ஓவியத்தில்
யார் அந்த இருவர்

நீ சம்மதித்தால்
இன்றே அறிவிப்போம் இவ்வுலகிற்கு
நாம்தான் அவ்விருவர், என்று”

“முதலில் நீ வாழ்க்கையில் வென்று உறுதியாய் நின்று,
பிறகு இதைப் பற்றி யோசிப்பது நன்று
என, உன்னை எச்சரிக்கிறேன் இன்று.”

“சபாஷ், சபாஷ்” என்று, ரகு திரும்பித் திரும்பி அதைப் படித்து ரசிக்க, ரவியின் தலை குனிந்தது.

இதையெல்லாம் கண்டுகொள்ளாமல் அந்த ஓவியத்தில் இருந்த காதலர்கள் கடலை பார்த்த வண்ணமே இருந்தனர்.